قضيه از اين قرار است که حافظ عليه الرحمه در شعر معروف خود مي فرمايد:

اگر آن ترک شيرازي به دست آرد دل ما را

به خال هندويش بخشم سمرقند و بخارا را

هاتف اصفهاني به استقبال اين بيت رفته و مي گويد:

اگر آن ترک شيرازي به دست آرد دل ما را

به خال هندويش بخشم سر و دست و تن و پا را

هر آن کس چيز مي بخشد ز ملک خويش مي بخشد

نه چون حافظ که مي بخشد سمرقند و بخارا را

استاد شهريار هم به استقبال اين ابيات هاتف رفته و مي فرمايد:

اگر آن ترک شيرازي به دست آرد دل ما را

به خال هندويش بخشم تمام روح و اجزا را

هر آن کس چيز مي بخشد به سان مرد مي بخشد

نه چون هاتف که مي بخشد سر و دست و تن و پا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور مي بخشند

نه بر آن ترک شيرازي که شور افکنده دلها را

نافذ هم به استقبال اين ابيات شهريار رفته مي گويد:

اگر آن ترک شيرازي به دست آرد دل مارا

به خال هندويش بخشم دل پُر شور و شيدا را

هر آنکس چيز مي بخشد ز مال خويش مي بخشد

نه چون شهريار روحش هم ز ملک يار جانها را

که روح ما ز حق باشد رود بر سوي کوي او

تواني بخش اگر مردي دلي پر ساز و آوا را

اگر آن ترک شيرازي نيارد دست دلها را

به خال هندويش بخشم دل پُر شور و شيدا را