پيام

غريبآشنا
89/3/20

+ !!!

ادم هاي خاكي هميشه در حال نوك زدن هستن...بايد يكي بهشون پريدن رو ياد بده..تا بتونن بپرن و بعدش پرواز كنن... .

اگه بتونيم از دونه هاي روي زمين بگذريم و سرمونو بلند كنيم...

شهادت به آسمان رفتن نيست، به خود آمدن است!

ما شربت شهادت رو نخواستيم شهادت مال شما اما حالا كه اصرار داريد امتياز كساني كه با نام شهدا به بست ومقام رسيدن روقبول مي كنيم كجاييد اي شهيدان خدايي بلاجويان دشت كربلايي بياييد ببينيد چه بخور بخوريه تو مملكت!

شربت شهادت يه كميش خواستنيه، بيشترش لياقت مي خواد كه امثال من و شما نداريم. پس نگران نباش عزيزم. تو هم مثل من بي لياقتي! :دي

بله كسي شهادت را به امثال ما تعارف نكرد كه ما پس بزنيم ... ما خيلي بتوانيم كاري بكنيم همان پريدن و تاتي تاتي كردن رو تجربه و تمرين كنيم ...

زندگي سراسر آزمون است و شهادت، مهر قبولي

ميان ما و شهادت عهدي است براي رفتن و تنها آنان که بر پيوندشان با او ماندند، با شهادت خواهند رفـت.

آسمان فرصت پرواز بلند است ، ولي قصه اين است چه اندازه کبوتر باشي . . .

جز او از هر چه ترسيدي، شهــادت را از تو خواهد ربود

شهــــادت را مگر در و ديواري است که مي گويند: باب شهادت را بستند.

واقعاً چه رازي تو شهادته!؟

زندگي زيباست اما شهادت از آن زيباتر است... . سلامت تن زيباست ، اما پرنده عشق ، تن را قفسي مي بيند که در باغ نهاده باشند. راز خون را جز شهدا درنمي يابند. گردش خون در رگهاي زندگي شيرين است ، اما ريختن آن در پاي محبوب شيرين تر است و نگو شيرين تر، بگو بسيار شيرين تر است. راز خون در آنجاست که همه حيات به خون وابسته است. (شهيد سيد مرتضي آويني)