اگر یک لحظه و فقط یک لحظه درنگ کنیم ؛ خواهیم دید که غرور آبی مردی پاک چه ساده بر خاک می‌نشیند.

اگر یک لحظه درنگ کنیم ؛ خواهیم فهمید که چرا در خانه  بی‌آب و بی‌نان احساس جان سپرده است.

فقط یک لحظه درنگ کافیست تا بفهمیم چرا دخترک معصومی شب‌ها خواب عروسک می‌بیند.

اگر یک لحظه درنگ کنیم و اجازه دهیم ، قانون خواهد گفت که چرا دست‌های کودک بی‌سرنوشت زود پینه می‌بندد.

اگر یک لحظه درنگ کنیم می‌بینیم تیتر درشت روزنامه‌ای را که می‌نویسد:

«امروز مرده‌ای جان داد».

اگر یک لحظه درنگ می‌کردیم می‌دیدیم آبروریزی مگس‌ها را ؛ کین دغل دوستان که می‌بینی مگسانند نه زنبورها گرد شیرینی. 

آری ؛ اگر یک لحظه واقعاً درنگ می‌کردیم می‌دانستیم که در ایران اسلامیمان و حتی در آذرشهر عزیزمان بیل صداقت و عدالت ، بیل هم نوع دوستی و خدمت بی‌ریا از دست کدام رئیس ، مدیر‌عامل و یا ارباب بر زمین افتاده است.

اگر واقعاً یک لحظه درنگ می‌کردیم می‌فهمیدیم سهم بچه‌هایی با کفش‌های پاره در سوز زمستان تنها یک نگاه حسرت آلود است از ماشینهای آن چنانی بعضی از مسئولین بی...

و یک تفکر گنگ در ذهنشان:

«پدر ، مادر ! بهتر نبود به جای جمله

«استفاده اختصاصی ممنوع»

 روی ماشین‌های دولتی می‌نوشتند: استفاده در راه خدمت به مردم ممنوع فقط برای استفاده شخصی وخانوادگی!؟»

کاش و ای کاش می‌توانستیم لحظه‌ای درنگ کنیم ولی صد افسوس که جای درنگ بسیار است ولی کسی را مجال درنگ نیست.