امام خمینی شخص بارزی بود که توانست کمر اهریمن را خم ، دیو استکبار را معدوم و کاخ سلطنتی را منهدم سازد ؛ بیان این کارها شاید در زبان ساده آیند ، اما تصورش دشوار است. امام کاری را آغاز کرد و نهالی را در سال 42 بر زمین استوار نمود که جوانان معتقد ، دست در دست هم با توکل به پروردگار خویش ، به فرمان رهبر لبیک گفته و خون‌های سرخشان را ریختند تا نهال کاشته شده آبیاری شود.چرا که می‌خواستند آن را هرچه سرسبزتر و بارورتر سازند. آن‌ها به آرزویشان رسیدند.

قیام‌های 17 شهریور ، 13 آبان ، قیام قم و تبریز ، همه و همه نتیجه داد و در پرونده تاریخ ، کارنامه قبولی از آن امام و مردم پاک و سلحشور ایران گشت.

امام خمینی خوشه ستم و سلطنت شاهنشاهی را پس از 2500 سال با داس اراده‌اش و با قبول همه سختی‌ها و مشقت‌ها ، برچید و در زباله‌دان تاریخ جای داد زیرا که وی چنین می‌خواست و خواسته‌اش نیز این چنین عالی جامه عمل پوشید. در شطرنج زندگی امام برنده و شاه مات شد.

امام خمینی قلبی داشت رئوف که در عمق سینه‌اش می‌طپید و چیزی به نام تکبر و غرور در لغت‌نامه وجودش مفهوم نداشت. با کودکان ،‌کودک و با بینوایان ، هم‌نوا و با نیازمندان هم‌راز و با ستمدیدگان ، همگام.

شعارش وحدت کلمه و مرامش استقلال ، خواسته‌اش آزادی و مقصدش جمهوری اسلامی بود.

این وظیفه ایرانی است که باید از این درخت تنومند 28 ساله انقلاب اسلامی که ثمره تلاش امام راحل و شهیدان عزیز ایران است با جان و دل نگه‌داری کرده و راه آنان را ادامه دهد.

انشاءالله