چه تیپ آدم‌هایی با شما رابطه دارند؟ شما چه تیپ آدم‌هایی را به ملاقات می‌پذیرید؟ با چه کسانی گرم می‌گیرید؟ چه نوع افرادی را تحویل می‌گیرید؟ در مردم داری و مردم سالاری و مردمی بودن ، شما اهل شعارید که فقط رأی جمع کنید و به کرسی بنشینید و دیگر هیچ ، یا اهل عمل هستید؟ مردم را واقعاً باور دارید؟ غم و رنج مردم چقدر فکر شما را به خود مشغول می‌کند؟ چقدر در تلاشید گره از کار مسلمانی باز کنید؟

آقای مدیر با مردم چگونه‌اید؟ اگر شخص گرفتاری ، با شما کار داشت و تلاش نمود دو کلمه با شما حرف بزند یا نامه خود را به دست شما برساند ، چه می‌کنید؟ با او چه برخوردی خواهید داشت؟ آیا به راحتی دستش به شما خواهد رسید؟ آیا به راحتی نامه او به دست شما می‌رسد؟ آیا خوب به حرف او گوش می‌دهید و نامه او را می‌خوانید؟ آیا کار او را درست می‌کنید؟ آیا به ناله او گوش می‌دهید؟ آیا او را از اتاق بیرون نمی‌اندازید؟

امام باقر(ع) به عمربن عبدالعزیز فرمود:

در را روی مردم باز کن. دسترسی مردم را به خودت آسان گردان. ستمدیده را یاری کن و حق ستمدیدگان را به آنان برگردان.

امام علی(ع) فرمود:

فاصله‌ات را از مردم طولانی نکن ، زیرا جدایی مدیران از مردم باعث شود در تنگنا قرار بگیرند و از حوادث و مسایل بی‌خبر بمانند.

و در آخر:

علی(ع) به قثم بن عباس فرمود:

عصرها بین مردم بنشین ، به سؤالات شرعی آنان پاسخ ده ، به نادانان بیاموز ، با دانشمندان سخن بگو. سفیری بین تو و مردم جز زبانت ، حاجبی میان تو و آنان جز چهره خودت نباشد (یعنی حضور و ملاقات رو در رو و مستقیم که هیچ واسطه‌ای وجود نداشته باشد). هیچ صاحب حاجتی را از ملاقات با خودت محروم مساز.