غبار جاده ها هستند
تا مساحت بزرگ تنهائی را نقاشی کنند ؛
همه ی مدادها و قلم هایمان برای جمعه نوشتن عادت دارند
و جوهر خودکارهای رنگی در انتظار وصف بهار خشکیده اند
و
از آغاز یک غروب دلگیر
و
اینک که در امید سحرگاهی ،
تیک تاک خسته ی ساعت ، سجاده هایمان را خیس گریه می کند؛
ماشین حساب را توان جمع روزهای جدائی مان نیست
ای سفر کرده ؛ محبوب
نظری بنما ؛
برگرد......