به کدام سو رو کنیم و از کدامین راه بگریزیم. ما که نه طاقت دوری از امام را داریم و نه لیاقت زیستن در دولت عدالتش را.

چگونه شب‌ها را نخسبیم و سر بر خاک عبادت ساییم و روزها شهادت را در سایه شمشیرش نظاره گر باشیم.

اگر راز دلم گویم ، حدیثش را تو می‌دانی

مرا از لطف خود هردم به بزم خویش می‌خوانی

خلیلی ، یوسفی ، نوحی ، سلیمانی ، نمی‌دانم

دم پاک مسیحا و کف موسی بن عمرانی

حدیث لیله‌القدری ، هزاران ماه را ماهی

نزول آیه سبز صفابخش بهارانی

اگر حسن تو را وصفی شود ، من فاش می‌گویم

تو برتر از هزاران یوسف زیبای کنعانی

لبت گر واشود ای مخزن علم خداوندی

حکیمان را بیاموزی ز حکمت‌های لقمانی

الا روح مجسم در کنار آیه تطهیر

سزد آنکه جمالت را زناپاکان بپوشانی

لبخندهای شوقمان با قطره‌های اشک که حکایتگر فراق توست در هم می‌آمیزد و دل را به امید ظهورت خوش می‌دارد.

انشاءالله

**********************************************

جانا به حاجتی که تو را هست با خدا

کاخر دمی بپرس که ما را چه حاجت است

سال‌ها گذشت و دیدگان ناکام ، از آن روی درخشان فروغ برنگرفت و در داغ فراق تو ، اشک‌ها عرصه بینایی را بر دیده‌ها تنگ گرفته‌اند.

در شب‌های آکنده از تباهی

ای کوکب هدایت به درآی

و راه بر گمگشتگان وحشت زده حیران بنمای

و ای صبح صادق از آفاق وجود ، دمیدن آغاز کن

با خنجر زرین ، پهلوی شب را بشکاف ؛ که شب از حد فزون شد

هر چند خفاشان در انکار تو سایه‌ها را امتداد می‌دهند

برآی که شمس و قمر از خاک پایت سرمه کنند

برآی و خاک از تن برگیر ؛ رأیت افراز و صبا زین کن

که توسن وحشی این شب تیره یکه می‌تازد

تن از دوری تو بگداخت و جان از آتش هجر تو بسوخت

خنک نسیم سایه طوبای تو ، و عطر سدره‌المنتهای تو دواست

ای زلال جویبار

سرابْ زدگان ، ترنم آب از تو می‌جویند

ببار که باران رحمت سوسن و خس نمی‌شناسد

پرستوهای دل‌ها

به جست و جوی تو به پرواز می‌آیند و در کوچ‌هاشان نشان از کوی تو می‌جویند

ای نور چشم من ، رخ بنمای که جهان در انتظار توست.