# کس چون تو طریق پاکبازی نگرفت
با زخم نشان سرفرازی نگرفت
زین پیش دلاورا کسی چون تو شگفت
حیثیت مرگ را به بازی نگرفت

  
# گامی به تولّا زده بودیم ای کاش
جامی ز میِ لا زده بودیم ای کاش
آن شب که قراولان توفان رفتند
چون موج به دریا زده بودیم ای کاش

# شادی می‌رفت، جای آن غم می‌ماند
باران و شب و چهره درهم می‌ماند
با رفتن آن بزرگ از خانه ما
شهنامه من بدون رستم می‌ماند

# در محضر عشق امتحان می‌دادی
گویی که به خاک آسمان می‌دادی
ای شهره‌ی آسمان هفتم، چه غریب
آن شب به دل شلمچه جان می‌دادی

# روی شانه غیرت یاد جبهه ها مانده ست
مرگمان اگر دیدید پرچمی رها مانده ست
رفته اند اما نه! کوله بارشان باقی ست
بر زمین نمی ماند،  شانه های ما مانده ست

# در این سرای دلم تنگ شد، خوشا پر و بالی
کجاست پنجره باز و دلگشای شهادت؟